Bij rugpijn verwijzen voor chirurgie is een ingrijpend gebeuren én zeker niet altijd aangewezen. Tal van studies melden dat conservatieve therapie gelijkwaardige of zelfs betere resultaten afwerpt. Reden te meer om de verschillende behandelingsmogelijkheden uit te pluizen.

Het nut van de beeldvorming bij lage rugpijn is beperkt, de specificiteit is veel geringer dan de meesten aannemen en het onderzoek heeft maar al te vaak een niet te onderschatten fysische en voornamelijk psychische weerslag op de patiënt.

Diagnostiek van discusletsels ter hoogte van de lumbale wervelkolom vormt het tweede deel in de reeks artikelen over lage rugpijn en de Cyriax-methode in de orthopedische geneeskunde. Deze bijdrage behandelt de anamnese en het klinisch onderzoek bij rugklachten.

Lage rugpijn is een toenemend probleem geworden. Uit cijfergegevens blijkt dat 80% van de westerse bevolking minimum éénmaal met ernstige rugpijn wordt geconfronteerd. Ziekteverzuim en kostprijs van behandeling blijven stijgen. De oorzaak van de pijn lokaliseren is niet vanzelfsprekend. Technische onderzoeken alleen zijn voor de diagnosestelling onvoldoende. Onderstaand artikel legt dan ook de nadruk op de noodzaak van anamnese en klinisch onderzoek.

Aan de redactie van Huisarts Nu Geachte Collegae, Met zeer veel interesse hebben wij het artikel "De Orthopedische Geneeskunde en de Eerste Lijn", Huisarts Nu 9, november 1991, blz. 415-423 gelezen.

Wij hebben met veel interesse en sympatie het artikel “De methode volgens James Cyriax”, van de hand van uw wetenschappelijke medewerkers Dr. P. Wyffels en de heer D. Cleenewerk, verschenen in Huisarts Nu 2 van 5 maart 1990, gelezen.